May naganap.
Bago ko umalis, ay nagtampo ako kay siopao. Hindi ako ihahatid sa eroplano. Ayoko ng ganun, kulang sa drama ang pag-alis ko.
Tampo. Tampo.
Mamaya, nagbihis... effective. proven. effective.
Dumaan muna kami ng Robinson's Ermita para mag lunch... Bakit dun? Wala lang.
Pagkatapos, hinatid niya na ako sa airport at dahil wala pa siyang tulog from work. Natulog the entire trip. Sana naglatag na lang kami ng banig. Habang tulog si siopao sa aking balikat (walang magre-react) napansin kong mabilis ang takbo ng metro ni Kuya Drayber.
"Kuya, ang metring david mo... Harry Potter?"
"Sir?"
"Ambilis ng metro mo."
"Hahahaha!" inulit ni kuya ng ten times.
"Kuya, nasa cab tayo... hindi to comedy bar!"
"Walang daya ang metro ko, ma-traffic lang talaga kaya ganun."
"Defensive ka..."
"Hahahaha!" inulit ni kuya ng 5 times.
Bumaba kami ng taxi pagdating ng airport. (Malamang noh?!)
Goodbye. Kiss. Goodbye.
Sumakay ulit si siopao ng cab.
Pumipila na ko papasok ng entrance ng napansin ko si Kuya sa harap ng pila. Naka 'Basketball Shorts', Nike na sapatos at medyo fit na shirt. Matangkad. Basketball Player ata. May headset sa tenga at nakaipit ang pitaka sa garter ng shorts.
Confirmed, straight si Kuya.
Nung pila na sa check-in counter, ako na ang nasa unahan niya. Malamang siya ang nasa likod ko. Paulit-ulit? Bigla niya akong kinalabit.
"Sh*t!"
"Nahulog ang jacket mo, eto oh!"
"Salamat"
Back to Rubi mode.
Nung nagbabayad na ng terminal fee, sumisigaw ang booth ng
"200php TERMINAL FEE: EXACT CHANGE ONLY"
At dahil buong five hundred ang pera ni kuya. Nagkaroon na naman kami ng interaction. Nagpalitan kami... ng pera. (madumi isip?)
Rubi mode pa din. Ako at ang malaki kong shades.
Nauna siyang pumasok sa waiting area, dahil effort ang pagsuot ko ng sapatos. Naupo ako sa malapit sa Terminal door, malapit sa T.V. Nakita ko na dun siya malapit sa C.R. umupo.
Ipod. Basa ng Libro. Deadma.
Maya-maya, may tumabi sa akin. Yes, nahulaan niyo... As usual, si Kuyang Basketball player.
Deadma. Rubi mode. Deadma.
Dahil naka shades ako, nakikita ko ang ginagawa ni kuya, ng hindi niya nakikitang nakatingin ako sa kanya.
Panay ang tingin. Panay taas ng shorts, nakikita ko tuloy ang balbon niyang legs. Talo si Jepoy sa pagka-balbon. Hehehe! Panay din ang hawak sa kanyang harapan.
"Sh*t!"
(everybody sing now... "Oh, tukso... layuan mo ako!")
Boarding na. Nagsimula ng pumila ang mga tao.
Naging ugali ko na, na laging last pumasok sa eroplano. Naniniwala kasi ako na:
"Late entrance, early exit! Hahaha!"
Napansin ko si kuya hindi pa din tumatayo... sa kina-uupuan.
Ng nasimula na akong pumila. As usual nasa likod ko na naman siya.
Pina-una ko na si kuya pag dating sa inspection kasi hindi ko mahanap ang aking biarding pass.
Smile lang si kuya.
11F ang seat assignment ko. Pagkatapos kong ilagay ang bag ko sa compartment. Nag=excuse ako para maabot ang window seat. Pagtingin ko sa lalaking naka-upo...
As usual, si Kuya pa din.
Itutuloy...
10 ang naumay sa:
ahahaha exciting itu!!!
joining the Mile High Club? exciting hehe :)
waiting for the next post....
ehehehehehe...
aga aga bunwich ah. bad bad.
ang mga kwentong ganito ay mas mainam na malaman at ikuwento sa personal. see u soon friend :) hahaha.
ang landi hahahaha
aabangan ko ang karugtong nito =D
huwow! bitin!
7/11 anyone? ;P
@darc: mas panalo yung 7/11...
@nyl: busy kasi. hehehe!
@lee: oo, maraming kwento talaga.
@jinjiruks: hahaha.. more than bad, i guess it's a funny experience
@von: soon... hang on. lol
@soltero: hahaha... san nga may ganun. joke!
@cloud: thanks. nakakatawa nga e.
lordy. cant wait for the next post. hahaha
Post a Comment