~ ang D.E. ng buhay ko

A differential equation is a mathematical equation for an unknown function of one or several variables that relates the values of the function itself and its derivatives of various orders. Differential equations play a prominent role in engineering, physics, economics, and other disciplines.

(Nosebleed? Ilagay dito kung ilang cc ng dugo ang iyong nawala pagkatapos basahin ito.)

Feeling ko lahat ng ka-klase ko nung college will agree na ayaw namin sa subject na to. Kung tutuusin mas madali nga siya kesa sa ibang Engineering subjects namin. Pero pag oras na ng subject na 'to, lahat kami parang inaantok (parang kumain lang ng pagkain ng buntis..naaantok). TTh 12:1:30 ang iskeydyul. Di ba, kung kelan lahat excited sa siesta, eto kami at papasok sa giyera. Hahaha! Dati hindi ko maintindihan kung ano ang ginagawa namin sa combination ng letters at numbers... feeling ko naha-harass namin sila. Lipat dito, lipat dun, dagdagan ng letter, babawasan, bibigyan ng ibang value. Pauli-ulit. Kung babae lang ang number, ilang beses na siyang nagahasa ng lapis, papel, ballpen at sangkatutak na mura mula sa nag-pupumilit lagyan ng sagot ang test paper.

Pero hindi yan ang kwento ko. Eh, ano? Oh, 'wag atat eto na... Sino sa inyo ang hindi nakaranas mag "cheat" sa exam nung college? Ah ikaw? (ang linis mo!)... Huwag mong basahin ang blog na 'to, sa halip magsimulang mag novena. Busilak ka kasi!

Simulan na natin:

Maraming formula ang DE (Differential Equation), sa kadahilanang pati ang prof namin ay hindi din memorize ito, pwedeng mag lagay ng formula sa index card, open books, open notebooks,open zipper (joke!), Pero kahit ganun ang privilege na binigay sa'yo, kahit kainin mo ang buong libro, ilaga mo ang index card at inumin ang sabaw nito at kahit i-alay mo ang notebook mo kay St. Jude, pambihira ang exam namin sa DE.... isang malaking Multiple Choice (gusto ko lang ipaalala sa lahat na ang DE ay isang Math subject, at kung bakit multiple choice ito, hindi ko din alam).

Bawat number ng test paper may equation at may tamang sagot sa gilid. Ang mga choices, True, False, Infinite, None. Mas lagot pag ang huli ang sagot mo, kailangan mong ipakita ang solusyon bakit di ka sang-ayon sa naibigay nang sagot sa taas. (At dahil diyan nagsimula na akong tumawag sa Red Cross, pra magpadala ng representative kasi for sure madaming dugo ang mawawala sa akin).

Para ma siguradong papasa sa exam, sangkatutak na paraan ang ginagawa.

Una, ang "Asal Girrafe", yan ang sadyang pag papahaba sa leeg para makita ang papel ng katabi, swertihan lang kung ang papel na tinitingnan ay may matinong sagot. Normally, mga drawing at mura ang maaabutan mong nakasulat pagkatapos mong mag exert ng effort mag asal-girrafe. (Note to self: Huwag kopyahin ang pangalan ng katabi, eto ang sisira sa napipintong tagumpay)

Pangalawa, "BIG Swap", yan ang mabilisang pagpalit ng papel sa katabi, pero para maging successful ang paraang ito, kailangan ng masinsinang pag pili ng "cheating arrangement"...ay sitting arrangement pala. Siguraduhing matalino,mapagbigay at gwapo. (Pwedeng i-ignore ang pinakahuling consideration, hindi yan ang priority pag exam). Paano gagawin ang the "BIG Swap"? Kailangan ng alertong pag-iisip at pagmamatyag. Itaon na ang teacher na bantay ay parang nasa kalagitnaan ng pag ka-antok at pilit na pag-gising. Sa oras na dinuduyan na siya ng antok, ipagpalit ang papel sa katabi, o di kaya mag hulug-hulugan ng test paper sa sahig ng sabay. Hindi magiging successful ang technique na ito, kung nataong ta-tanga-tanga ang katabi. Sa ganyang lagay, magismula ka ng hugutin ang rosaryo sa bag at tawagin ang mga santo... humingi ng milagro!

Pangatlo, "Alay Lakad", bilang mga Engineering Student, kahit ang pinakamatalino sa klase ay may tinatago ding kagaguhan deep inside, mas malaki ang chance niyang hindi mapagbintangan pag nagka hulihan man dahil sa taglay nitong reputasyon.Siya ang pinaka-hulihulihang uusigin. Magsisimula ang "Alay Lakad" sa kanya, ang pinaka matalino sa klase, sa pamamagitan ng kanyang sapatos, siguraduhing hindi nagngangamoy ito, para hindi ma trace ang pinang-gagalingan, ilalagay ang papel na may sagot at unti-unti itong itutulak sa sahig papunta sa kabilang row o column. May limitasyon ang ganitong technique dahil hindi ito pwede sa mga naka-upo sa harapan. Bawat miyembro, ay mag-iisip na ng kanya-kanyang diskarte panu maka yuko at makuha ang nilalaman ng sapatos. Para sa karamihan ang sapatos ang pinaka importanteng bagay sa mundo sa panahon ng exam. Maaring i-claim ang sapatos pagkatapos na ng exam, masyadong risky kung sisikapin pa itong ibalik sa base.

Pang-apat, "Secret Mesage" Mga kakailanganin: Technical Pencil pero walang lead na nakalagay, yellow pad, at 20/20 vision. Magsisimula sa paglagay ng sagot sa malinis na yellow pad gamit ang technical pencil na walang lead, sa ganitong paraan magmamarka lamang ang mga sinulat sa papel, at hindi ito mapagkakamalang may sulat. Pagkatapos, maging feeling "generous" sa pag bigay ng yellow pad sa mga katabi. Dito na papasok ang pagiging "cyclops" ng karamihan, sisikaping itatapat sa liwanang ang papel para makikita ang mga sagot na naka marka sa yellow pa. Ang taong medyo malabo ang paningin, ay pinapayuhan ng bumili ng RUBI blade para maka paglaslas na ito ng pulso. Imposibleng ma decipher ang hidden codes doon.

Pang-lima at pinaka effective. Babala, ito ay magagawa lamang kung (a) may history ng pagkatamad ang prof, (b) tamad ang prof at (c) tamad talga si prof. Malalman mo ito kung naging ugali na ni Prof ang mag "exchange papers" pagkatapos ng quiz/exam para i-check ang papel... kumpletong nakalagay ang "Corrected By:" sa dulo ng papel.

Pag na meet ang above mentioned considerations, ito ang pinaka madaling paraan sa ibang apat na nabanggit na, pero ito din ang pinaka boring na technique. Sa buong oras ng exam,wala kang gagawin kundi ang hintaying kung kelan ito matatapos, bawal sulatan ang test paper maliban sa pangalan. Refer to "Note to self" above. Pag oras na ng "exchange papers with your seatmate" ang bawat tamang sagot na binigay ay maaring isulat din ng kaklase sa blangko mong papel. S.O.P. na hindi ito gagawing perfect ang score para maiwasan ang anumang pagdududa mula sa prof. Mainam rin na magaya ang penmanship ng katabi para magmukhang authentic. Tandaan, bawal ito sa "exchange paper counter clockwise," ito ay isang malaking sagabal sa isang pangarap.

Kagaya ng mga sinasabi sa gamot, ang mga nabanggit ay hindi applicable sa lahat, sa halip pwede lamang kumuha ng isa o dalawang technique at sikaping ma gawa ito ng tama. Di ba nga Math is an exact science? Dapat sakto ang pagka-execute. Kailangan ng matinding praktis. Dry Run ang kailangan, gaya ng sa exam!

Photo Source here.

~ ang plano

Last Sunday, sa Greenbelt, naghihintay magsimula ang misa, ng may tumabi sa amin ni siopao, mag boyfriend (babae at lalaki).

Maporma si lalaki, may konting tiyan nga lang. Si babae, legs ang panlaban, kung makapag shorts, parang hindi na pwede mag shorts bukas.

Nung natapos na ang misa, si Siopao biglang nag-litanya:

"Parang gusto ko ulit magka-girlfriend!"

Para akong balloon na hindi nakatali at binitawan sa ere, lumiit sa hangin. Siyempre kunwari cool lang ako:

"Bakit? Dahil dun sa katabi natin, naisipan mong maging taksil sa Kapatiran?"

"Oo, parang ang sarap magka girlfriend... pero wala nga lang s*x at ayokong manligaw"

"Eh pag ganun, hindi tao hanap mo..."

"Eh, ano?"

"Pigurin!"

Tumawa lang ng malakas. Kunwari nagtampo ako.

Pero sa totoo lang, mas malala ang gusto kong mangyari. Hindi lang girlfriend ang gusto ko. Gusto ko magka-anak, at gusto ko sa akin manggagaling. I think kaya ko. Sana kaya ko.

~Diet Daw?!

"Ikaw wala ka talagang paki-alam sa diet ko"

"Bakit ka mag di-diet? hindi ka naman mataba... kasya ka pa naman sa jeep!"

"Kala mo lang yun"

"Wala naman akong paki-alam kung tumaba ka man... hindi namna abs ang nagustuhan ko sa'yo"

"Naks naman! sweet ka ngayon ha, may kasalanan ka siguro"

"Lagi kaya akong sweet... at dahil diyan, kumain ka na!"

"Ikaw, dinadala mo ko sa pambobola... pakain ka ng pakain e!"

"Asus, if i know concern ka lang naman sa diet mo pag busog ka na."

"Hahaha!"

Dati na-try na ni siopao mag diet, mga mahigit isang buwan din yun na eto lang ang kinakain:

Breakfast: Oatmeal at saging

Lunch: Normal na kain (Rice at Ulam)

Dinner: 3 egg white (sa akin pinapakain ang yellow) at Skyflakes

Ang ending pumayat nga, pero ako naman ang nasisi ng mga kaibigan namin. Hindi ko daw siya inaalagaan ng mabuti kasi "nangangayayat." At yan talaga ang term--- Nangangayayat.

Kaya ako lalo kong iniinis, pag tinatanong ko kung ano kakainin namin, ang laging sagot:

"Tuna lang"

"Sige, mag tuna ka... mag luluto ako ng menudo"

Ang ending nahuhuli pang matapos kumain sa akin. Nawala sa eksena ang kawawang tuna. LOL

If there's one thing we both enjoy, yun ay ang kumain. Masarap kumain, lalo na kung masarap din ang kasabay.

***Habang sinusulat ko 'to, ayun siya sa kusina at nagsisimula ng kumain. Diet pala ha!

Picture Source here.

~ sulat kamay

Naalala ko minsang nag tutupi ako ng mga damit sa cabinet ng biglang nakita ko ang isang papel. Kulay yellow. Medyo kupas. Maliliit ang mga letrang nakasulat. Bigla kong naisip.

Uso pa ba ang love letter sa panahong ito?

Nung college pa kami ni siopao, since hindi pa uso ang cellphone ng mga panahong yun, or uso na nga siguro pero hindi kami aware , lagi kaming nagpapalitan ng love letters.

siopao: miss you!

bunwich: ano gawa mo?

Simula sa yellow pad, bond paper at ang pang high school na stationery. Normally iniipit lang namin sa libro, tapos magpapalitan ng libro pag nagkakasalubong.

bunwich: eto nag-susulat sa planner? ikaw?

Dahil sa love letter, napapadalas ako sa "Filipiniana" section ng library, diyan ko algi binabasa ang loveletter na bigay niya.

Minsan, isang holy week, since hindi kami pwedeng magkita ng 4 na araw, binigyan niya ko nito:

Isa daw sa bawat araw na hindi kami magkikita.

Nakaktuwang isipin na dahil sa mga love letter na 'to, nagagawa kong balikan ang mga nakaraan. Nagagawa kong matawa at minsan ma baduyan sa mga pinagsusulat naming dalawa sa isa't isa.

siopao: nag susulat ng bagong post sa blog...

Pero kung may isang bagay na naidulot ang mga love letter na 'to (maliban sa may mga scratch papers ka) ay ang mga ala-alalang pwede mong mai-dugtong habang binabasa mo ang mga ito.

bunwich: dinner na tayo?

sipopao: sige, ready ko na ang mesa.

Sa bawat oras na ginugol at sa bawat gabing pinagpuyatang isulat ang mga ito, alam mong mahal ka. Alam mong mahalaga ka. Magkaroon ka ba naman ng 186 na piraso ng love letter?

Ngayon, hindi na kami nagbibigayan ng mga love letter. Dahil an rin siguro iisang bahay na kami nakatira. Nakaka-miss ang kilig.

Natigil man siguro ang pag bibigayan ng love letter, at least "chatmates" naman kami ngayon., nasa kwarto lang si siopao, at ako andito lang sa sala... wait lang ha, dinner lang kami.

Photo Source here.

~McDO Chronicles

*****Pagkatapos Umorder ng Coke Float

"Miss pwede pahingi ng spoon?"

" Sir, straw po ang ginagamit sa Coke Float"

"Ah, ganun ba? Sige nga kainin mo nga 'tong sundae gamit ang straw, pag na-ubos mo, dodoblehin ko sweldo mo... and wait, paki-alam mo kung saan ko gagamitin ang kutsara!"

(Nag-marunong!)

*****Nagtanong kung may WiFi:

"Miss may Wifi kayo dito?"

"Ay wala po sir, Apple Fie lang po!"

" Ah talaga... sabihan mo sa manager mo ha, masarap pa naman yun!"

"Sige po sir, next time!"

(Pwede pahingi ng Rubi Blade? Hindi ko na kaya e!)

***** Tinawag ang nag-lilinis ng mesa

"Pwedeng pahinging water?"

"Para sa inyo, sir?"

"Ay hindi, para dun sa kabilang table... Sila kasi ang nauuhaw."

(Ang labo ni kuya!)

***** Bumalik sa counter para ibalik ang cheeseburger

"Miss, paano mo matatawag na cheeseburger ito, kung wala siyang cheese sa loob?"

"Ay wala ho ba, sir?"

"Sa tingin mo pupunta ako dito para i-joke ka lang?"

(Sana di ba nag Burger Yum na lang ako, kaso sa Jollibee yun!)

(Hindi po nangyari ang lahat ng ito sa isang araw lang, kasi kung ganun nga ang naging sitwasyon, e siguro hindi ko na maisulat lahat ng 'to at baka nag nosebleed na ako. At nakakahiya sa Red Cross dahil sa dami ng dugong nawala.)

Photo Source here.

~ Si blogger at ako

May nag text...

Blogger: "Hey, asan ka? Kita tayo."

Me: "I'm here Parañaque... When?"

Blogger: "Now sana, andito ako Festival"

Me: "Pwede, I'm with Siopao. We'll be there."

Blogger: "Ay kasama mo siya, sige 'wag na lang!"

Nag-isip ako. Bakit? Tinext ko di na nagreply. Sakit sa gums.

Sunday ngayon, huwag kang mag-alala ipagdadasal kita.

Photo Source here.

~ sorry na

hindi ko alam kung paano

pero gusto kung humingi ng tawad sa'yo

sa kagustuhan kong maging karapat-dapat sa'yo

heto ako at nalilito

gusto kong itama ang lahat

gusto kung simulan muli

alam kong mahirap ng ibalik

pero handa akong ibangon muli

sana mahanap mo

sa puso na alam kung andiyan ako

na patawarin mo

ang naghihinagpis kong puso

mahal kita, alam mo yun

sa puso ko, higit ka pa dun.

mahal kita, sorry na.

sorry na, talaga.

~ Bye-bye na!

Yeah, I hate goodbyes. Where's the good in goodbye, anyway? But whether we like it or not, goodbye will always be a big part of life.

"Aalis na ako next Saturday"

"Saan ang punta?"

"Magpapaka-alila sa ibang bansa."

"Saan nga?"

"Sa L.A."

"Sama ako, dali!"

"Gaga... Ano yun,picnic?

Aalis na siya. Nakakalungkot.

Asaran ang lagi naming bati sa isa't isa, akala nga ng karamihan magkaaway kami lagi. Pero nagkakaintindihan kami, ganun namin pinapa-tatag ang pagkakaibigan namin. Asaran. Kulitan. Hindi ko man masabi sa kanya na ma-mimiss ko siya, kasi alam ko tawa lang ang isasagot nun sa akin sabay sabi:

"Ang O.A. mo!"

Pero totoo, sa lahat ng naging kaibigan ko, siya ang ang hindi ako nahihiyang sabihin sa kanya ang ayaw ko sa kanya, at natatanggap niya naman 'to na parang ulam na glaing sa kapitbahay.

Siya si J.E.

Sa buong time na naging kami ni Siopao, isa siyang mumunting "cheerleader," always a believer that our relationship will survive, no matter what. Siguro nga, yun din ang wish niya sa sarili niya.

Nagkakilala kami nung college. Nagka girlfriend siya, na naging kaibigan ko din. May bestfirend siya si Al, na klasmeyt ko nung high school. Dun lang umiikot ang pagkakilala namin sa isa't isa.

Ako, si AL, si J.E. at ang gilfriend niya, minsan tumira sa isang bahay nung bago pa lang kami dito sa Manila. Masaya, magulo at maraming away ang naganap sa lahat sa amin.

Minsan isang gabi, nagising ako habang naririning ko yung girlfriend niya umiiyak sa banyo.

"Bakit?"

"Nakita ko si J.E. at si AL magkayakap habang natutulog!"

"Wait lang, naiihi ako"

Hindi ko alam kung ano ang pwede kong sabihin.

Minsan din na notice ko nung patulog kami. We decided sa iisang kama kami lahat matutulog. Ang set up. ako nasa dulo ng kama, may space tapos ang girlfriend niya. Al decided to sleep beside me. So ngayon ang set-up ay naging... Ako, Si Al, at ang girlfriend niya.. bakante ang nasa tabi ng girlfriend niya.

Normal kong naisip na dun na siya pupwesto kasi una, yun na lang ang bakante. Pangalawa, normal naman siguro na tatabi ang boyfriend sa girlfriend niya.

Ang nangyari, ginising niya ang GF niya, pinalipat sa dulo at siya ang tumabi kay Al. Ang set up, Ako, Si Al, Si J.E. at ang GF niya. Dun ko na relaize iba siya. Pero ni minsan hindi ko nasabi sa kanya na alam ko na. Siguro nga hindi pa siya handa.

Para kay J.E., alam ko na kung bakit tayo close. Kasi pareho tayo ng isip, at pareho tayo ng gusto sa buhay. Sana pagdating mo sa ibang bansa, ma kaya mo nang tanggapin ang sarili mo. Wala nang mas sasaya pa sa pagkakataong confident ka sa kung sino ka. Mahal ka ng mga kaibigan mo at hindi magbabago yun dahil sa kung ano ka man.

Bon Voyage! At least dun walang makaka-kilala sa'yo. Malaya mong magagawa ang gusto mo. Kasabay ng pagpapaalam ko sa'yo, sana magpa-alam ka na din sa aparador mo, kung saan ilang taon kang nagtago... nangangamoy "Moth Balls" ka na. Ingat lang lagi. Wear rubber.

This song is for you:

Photo Source here.

~ pitong taon sa takilya

These are the movie tickets spent for the past 7 years.

naka ilang movie date din tayo sa loob ng 7 taon.

mahal kita

at patuloy kong aabangan ang mga pagkakataong makasama ka ulit

sa isang movie date.

I LOVE YOU!

Happy 7th Anniversary!

'till the next movie.

~point blank

i was staring at the window. dusty window.

i can only hear the kids outside the gate playing 'tumbang preso'

no other voices can be heard.

books scattered everywhere.

my room has nothing but books beside the white painted wall.

i can be mistaken for a librarian.

i've tried flipping some of the pages but i can't concentrate.

flipping. flipping. more flipping.

afraid to start. but why?

then like storm, thoughts started pouring my head.

thoughts myself can't comprehend.

they're not clear. only rushing.

i miss my life, i suddenly utter.

i miss you.

i miss myself.

Photo Source here.

~ Karaoke ver.1: Art Of Love (Guy Sebastian feat. Jordin Sparks)

I'm saying sorry in advance cos this won't always go to plan

Though we don't mean to take our love for granted

It's in our nature to forget what matters

How when the going is getting tough

And we're all about giving up

Things that we never thought we'd gonna say, gonna say them

Things that we never thought we'd play, gonna play them

It ain't perfect, but it's worth it

And it's always getting better

It's gonna take some time to get it right

Cause I'm still learning the art of love

I'm still trying to not mess up

So whenever I stumble let me know

You need to spell it out

You need to spell it out

You need to spell it out

You need to spell it out for me

Cause I'm still trying to learn the art of love

If I forget to get the door

Remind you that you're beautiful

I know my detail requires more attention

If I ever hurt you it's not my intention

Cause we're gonna make our mistakes

Find out how much your heart can take

But I know that you got my back

And baby I got yours

Cause I'm still learning the art of love

I'm still trying to not mess up

So whenever I stumble let me know

You need to spell it out

You need to spell it out

You need to spell it out

You need to spell it out for me

Cause I'm still trying to learn the art of love

Sometimes I'm gonna miss

I'm still learning how to give

I'm not giving up

I'm still learning how to love

Learning how to love...

Learning how to love

Cause I'm still learning the art of love

I'm still trying to not mess up

So whenever I stumble let me know

You need to spell it out

You need to spell it out

You need to spell it out

You need to spell it out for me

Cause I'm still trying to learn the art of love

(The art of love)

Still learning (art of love)

Still learning (art of love)

Still learning (art of love)

Still trying to learn the art of love

Still learning, I'm still learning (art of love)

Still learning (art of love)

I'm gonna get it sometimes, cause I'm still learning

Still learning (art of love)

Still learning (art of love)

Still learning (art of love)

The art art of love

~ Nakaka-miss!

- Piaya. Dati hindi ako kumakain nito, ngayon na mimiss ko siya.

- The Ruins. Just a walk away from our house. It's a very old Spanish House turned into a tourist destination and a restaurant.

- Bacolod Jeep. May sounds at hindi uso ang punuan. Wala din silang terminal kasi kailangan paikot-ikot lang sila sa buong city.

- Calea Cakes. Hindi available to sa ibang lugar, sa Bacolod lang, wala din silang balak mag branch out kasi they've already become Bacolod's finest.

- Murang Chicken Inasal. You can normally get it at around 35php with rice na yun!

Haay! Gusto kong umuwi ng Bacolod!

Photo Source here, here, here, here and here.

~ Officially, wala na

Opo, wala na... wala na si siopao sa office. Hindi na kami sa iisang company nagtatrabaho. Wala nang bibisita sa cubicle ko. Wala na ding maghihintay sa akin pauwi. Hindi ko na siya makakasama sa Company Christmas Party at sa outing. Hindi ko na rin siya pwedeng dalawin sa cubicle niya.

Haay... Pero okey lang, tumaas naman sweldo niya. LOL

Photo Credits here.

~may nag text

"May nag text sa'yo"

"Sino?"

"Number lang..."

"Ano sabi"

"Si Tom daw, pwede ka daw ba niya sunduin sa office."

"Hahaha! Yaan mo na..."

"Nagreply na ko..."

"Ano naman?"

"Sabi ko, sige sunduin ka niya tapos hatid ka niya dito sa bahay... Tapos sabi ko, linisin niya na din ang C.R. at maglaba after."

"Ginawa mo naman siyang yaya! Hahaha!"


Hindi na issue sa akin kung may mga nagtetext kay Siopao. Wala naman akong magagawa, may itsura e. Eh, sana nag jowa na lang ako ng pangit, na kahit ilagay ko sa gitna ng EDSA ay walang kukuha... kahit gawin pang libre sa hanger sa Divisoria, bibilhin lang ang hanger.

Tested and proven ko na si Siopao.

Huwag lang siyang magkakamaling lumapas dun. Baka iba ang susundo sa kanya.

Photo Source here.

~ Sapul Ver.1

Nasa loob kami ng jeep ng nanay ko. Mabilis ang takbo ng jeep kasi hindi gaanong traffic. Sa sobrang bilis, nahahawi ang aking long, black, shiny hair, ng biglang humirit ang nanay ko sa driver ng:

"Hindi ka ba malulugi nito?"

"Bakit naman po Ma'am?"

"E, 7 pesos lang ang pamasahe ko JET pala 'tong sinakyan ko"

Bigalang bumagal ang takbo ng jeep. Gusto kong palakpakan ang nanay ko at lagyan siya ng korona.

Alam ko na kung saan ako nagmana.

Photo Source here.

~ ang ipod at ako

Oh, huwag OA! Hindi ako magaling kumanta, hindi ko rin pwedeng sabihing marunong ako. Huwag mag alala, hindi niyo kailanman maririnig ang boses ko. Na i-stapler ko na ang bibig ko. Partida, marami akong alam na kanta, mahilig ako sa music. Oo, adik ako sa music at mamamatay ako pag wala akong dalang iPod pag lalabas ako ng bahay.

Mahilig ako sa lumang kanta, 70's, 80's at 90's ang mga kantang makikita mo sa playlist ko. Hindi ibig sabihin na naabutan ko 'tong mga kantang 'to (Bata pa ako noh, or so I thought). Iba ang lumang music, may mararamdaman kang passion sa kumakanta, may hugot sa puso, at may pagbibigay halaga sa salitang damdamin. Siguro dahil kokontii lang ang singers dati kaya magagaling sila. Ngayon kasi kahit "Boses Plemahin" basta sikat gagawan ng album. Susmaryosep!

Rock, Alternative at Punk. nagulat ba kayo? Pero totoo, mahilig ako sa Rock, i-level up pa natin sa Hard Metal. Mga kantang buwisit ang nanay ko dati dahil umagang-umaga e yun ang naririnig niya sa kwarto ko... Para na daw magigiba ang bahay. Sa awa ng Diyos, hindi ko naman na translate ang pagkahilig ko sa pananamit ko... Hindi naman ako naging si Pepe Smith.

At para sa lahat, paki record ito, hindi rin nakatulong ang pakikinig ko ng Rock sa sexual orientation ko. Hindi mo pwedeng isiping, magiging mangga ang sa umpisa palang ay isa nang Saging sa pamamgitan ng pagpapausok sa puno nito.

Pop Music. Ang pabago-bago at ang walang kamatayang pauli-ulit ng mga pagkakatunog. Kumpara sa lumang kanta, intro pa lang alam mo na ang kanta, ibahin mo ang Pop Music, nangalahati na ang kanta, di mo pa din gets ang ibig sabihin niya.

Sabi ng firend ko, ako daw ang may pinaka magulong playlist ng iPod sa buong mundo. Hindi niya daw kayang i-categorize ang mga playlist. Parang gusto niya daw isauli ang diploma niya ng college bilang Engineer, kasi hindi niya mabigyan ng tamang calculation ang nangyayari sa iPod ko.

Heto ang mga weird na mga playlist/songs sa iPod ko, kung meron ka ring ganito sa mp3/iPod mo, sabihan mo ko, pra masabi ko din na may mga ka-uri ako.

1. Ace of Base

|From All That She wants to Beautiful Life meron ako. Sabi ng friend ko, aling parte daw ng buhay ko pinapatug-tog ito. Sabi ko pag nasa daan ako, at feeling ko hindi ako masaya sa gising.

2. AQUA

| Isang buong playlist. Favorite ko ang Cartoon Heroes. Hindi ko din alam kung bakit.

3. Smokey Mountain

| Dahil sa kantang "Paraiso"

4. Shanice

| I love your smile, Saving forever at Fall for you . Need I say more?

5. Jose Mari Chan Christmas Album

| Christmas In Our Hearts ang panalo sa pinakaraming times na pinatug-tog ko siya. Kahit hindi Pasko, kinankanta ko siya.

Weird man ang choice of music ko, or masyado mang malawak ang trip kung music sa buhay. Isa lang ang mahalaga para sa akin, ang music ay parang "Vitamins" ng buhay. Hindi ibig sabihing pag malungkot ang kanta ay malungkot din ang mood mo, minsan may mga mahahalagang mga pangyayari sa buhay natin ang ating naaalala dahil sa mga kanta. Hindi dahil sa mensahe ng kanta mismo, pero dahil eto ang kanta ng nangyari ito, o eto ang kanta sa FX na sinasakyan mo papuntang Monumento, habang katabi mo ang kras mo.

Kahit minsan, hindi tayo iniwan ng musika, andiyan sila sa bawat gabing unan lang ang kasama, sa gabing sumisigaw ka sa buong mundo na masaya ka, andiyan siya sa bawat pagkikita ng magkaka-ibigan, sa lahat ng reunion, sa lahat ng family gathering at kahit sa mismong Kasal o sa Kamatayan. Sa bawat mahalagang parte ng buhay mo.

Kaya kahit ang blog nito, may nakakabit na kanta, may play button sa gilid ng header (ayan titingnan niya na!). Kanta ko yan para sa inyong lahat (huwag matakot, hindi ko boses yan.) Sa taong 2010, isa lang ang gusto kong isipin nating lahat "Life Goes On"

"It's a fact, once you get on board say goodbye 'cause you can't go back"

Photo Source here.

~unang kadyot

Una sa lahat...

HAPPY NEW YEAR!

Happy 2010, nawa'y magiging bonggang-bongga ang taong ito para sa inyong lahat. Gumising ako ng maaga para sa post na 'to, kahit na bangag ako the other night. Sh*t, baka maging bangag ako buong taon... Huwag naman sana. Bro please!

Sabi ko sa sarili ko, kailangan kong mag post ng bagong blog on the first day of 01/01/2010, para maipag patuloy ko 'to hanggang end of year! Hindi na ako lalayo pa kung tungkol saan ang post na 'to. Alam ko nakita niyo na to sa ibang blog post, pero dahil New Year ngayon, pagbibigyan niyo akong gawin din a version ko. Ang bagong-bagong paksa ng post... 10 of My First!

10. Unang na realize na bading.

- Nung nalaman kung pwedeng gawing kunwaring lipstick ang "Lips" na kendi. Ng lahat ng naging kaibigan ko babae at naiilang ako sa mga kaklaseng lalaki. Kindergarten ako nun, pero 2nd year college na nung natanggap ko kung ano ako. Ang haba ng transition, parang nag Abroad lang.

9. Unang time nagka-boyfriend.

- 3rd year college ako.. ang boyfriend ko Freshman, musta naman... Sorry, hindi pa uso Bantay Bata nun sa Bacolod. Siya na din ang magiging huling boypren ko. Kitams? Wala akong naging ex. Unang bugso, sapul agad. Hahaha!

8. Unang nakatikim ng s*x. (Pansining hindi buo ang pagka sulat sa salitang SEX, kunwari concern sa "minor audience"... pero sinabi din naman)

- 19 years old, sa garden ng La Salle. Exciting, baka kasi makita ng roving guard. Baliwala ang mga damo, tuyong bulaklak at ang mga bato. Kaya sa tuwing napapadaan ako dun lagi, napapangiti lang ako. Siopao ang pangalan niya. Siya pa din.

7. Unang punta sa Malate.

- Kasama ko si Patrick (officemate) at si JM (friend since college). Hindi kami uminom o pumasok sa kung saan bar, nakatayo lang kami sa tapat ng Gilligan's dati. Na culture shock kami sa nakita, natulala... natakot... umuwi. Naging jologs.

6. Unang Date.

- Sa Dunkin Donuts sa harap ng Bacolod Public Plaza. Friday, Jan. 17, 2003. Hence bunwich ang tawag sa akin, kasi favorite ko yun, kaya dun kami nag date. Naging saksi din yun ng mga away, iyak, tawa at pag -lalambingan. Tama na! nagiging cheesy na! Baka magsara ang EDENCheese nito.

5. Unang beses nakilala ng Parents ko si Siopao.

-Sunday, Jan. 19, 2003, kakatapos lang namin magsimba ng biglang may kumuyog sa aming 3 batang paslit, nagtatangkang kunin ang backpack ko at ang cellphone ko. Dahil feeling anlalaki namin, nakipag suntukan sa mga paslit, hindi namin alam may mga Resbak palang naghihintay. Walang iglap naging 7 sila bigla. Humandusay na alng kami sa sahig pagkatapos ng 5 minuto. Tinawagan ko si Mama gamit ang telepono ng katabing karinderya. Sa prisinto ko pinakilala si Siopao sa parents ko. Ang drama no, pang soap opera!

4. Unang nuod ng Porn.

- Hindi ko matandaan. Basta, nasuka ako. Virginal?

3. Unang Blog

- Wala na siya ngayon, sa tabulas yun, nakalimutan ko na ang title. Sinara ko after 5 months kasi may isang blog din na ang title ay combination ng name ko at name ng isang guy... tapos lahat ng entry dun, copy-paste ng mga entry ko. Nainis ako, sinara ko na lang siya.

2. Unang Blog na binasa

- Manila Gay Guy, finorward lang sa akin ang link ng isang officemate. Hindi ko naman alam na nagpopost pa al dun ng mga lalaking sexy. Pag bukas ko, tiyempong dumaan ang supervisor ko. Memo ang kinahantungan. LOL

1. Unang post sa unang araw ng taon.

-Eto na yun. First time ko ginawa to sa buong blog life ko. Naluha ako ng very,very light.

Photo Source here.