~ sulat sa MGG

Two souls with but a single thought, two hearts that beats as one. ---- John Keats

Isang sulat ang pinadala sa Manila Gay Guy (MGG) sometime September 2009, marahil nabasa na ng karamihan sa inyo ito. Last time I checked, 66 comments ang natanggap ng sulat na 'to. Gusto kong ibahagi ang sulat na to sa inyo.

Hi Migs,

First, I would like to greet your MGG Blog a Happy 3rd Anniversary. Your blog makes my monotonous work day exciting. I used to work in a call center in Makati when I discovered your blog, from then on I was addicted and always excited to check it everyday. Hanggang ngayon pwede ko nang sabihing parte na siya ng daily routine ko.

I was born and raised in Bacolod City, after graduation I went here to review for the Board Exams (ECE Board), needless to say, hindi pa kasing open ng Manila ang Bacolod as far as same-sex relationship is concern kaya nakakagulat when I first got here. Bata pa lang ako, since my mom is a teacher, I was raised to be masunurin at masipag mag-aral, in short NERD. I was a consistent honor student then, pero LONER, I never experienced the typical Barkada nung high school. Everytime may gusto ako, since I don’t have anyone to share it with, I’m making a note addressed to GOD and keep it in a box, wala pa kasing cellphone nun. It was always been my prayer to have someone I can call my own, not necessarily a lover… Bestfriend ok na. Together with that prayer, I completed the simbang gabi… novena mass at kung anu-ano pa. I am not religious but I always have my time for prayer. Siguro nasanay na din na siya lagi kausap ko dahil nga hindi ako mahilig makipag friends before. (Hindi na ngayon..lol)

Alam ko ever since that there’s something different about me compared to my male classmates. Until college, hindi ko alam kung ano talaga ako, I tried to do things straight people do, name it I’ve done it… siguro ma convince ang ibang tao na straight ako, kasabay nun ang pag convince din sa sarili ko na hindi ako ganun. Pero I was 3rd year college then when I met Francis, Freshman. He was maputi, long hair, chinito, matangkad, gwapo. (This is it!)

I began to notice him nung ang mga girl classmates ko kinikilig pag dumadaan siya sa classroom. Fate as you may call it, since member ako ng Student Government, I was asked to spearhead all the Engineering freshmen for an activity for the Sportsfest, and yes kasama siya dun. Everytime may practice sila I was there to arrange for the transportation and the food. Ako din ang taga check ng attendance nila aat dahil diyan I have to publish my number for any notification kung hindi makakapunta sa practice. Nagtagal ang practice ng mga 1 buwan, dahil na rin sa schedule ko ay hindi ako laging nakakapunta sa mga practices nila.

One night, nag text siya na hindi na daw kasing saya ang practice kasi wala ako. Migs, prior to that incident, hindi kami nag-uusap, we we’re not even introduced to each other,at wala din kaming common friends. Simula nun, we’ve been texting na, though more on about sa practices at sa school related activities. Nothing personal.

Last practice nila bago ang performance the next day, around 10p na kami umuwi, habang naka-upo ako sa pedicab naghihintay ng ibang pasahero going inside our subdivision, out of nowhere naisip kong magtxt sa cellphone ko, sabi ko “God, kung siya man ang binigay mo sa akin give me a sign, gusto ko tumawag siya pag dating ko sa bahay.” tinago ko lang sa Draft ng cellphone. Suntok sa buwan ang text na yun, hindi nga kami nag uusap ng personal, at hindi ako sigurado kung ano siya… pati sarili ko hindi din ako sigurado kung ano.

Papasok ako ng bahay, tumunog yung phone, uso pa drop call nun, nagtanong kung naka-uwi na ako. After ilang tanong at sagot, humirit siya ng “Pwede mag apply?” At first, I thought application for the org, so I replied hindi pa pwede kasi 1st year pa lang siya… sabi niya mag a-apply daw siyang bestfriend ko. Sabi ko okey, pero na weirduhan ako sa sitwasyon, at that time nalimutan ko ang sign na hiningi ko.

The next day sabay kami na nuod ng game, nag lunch, umuwi ng sabay. Naging ganun ang set-up namin for several months, minsan sinasamahan ko siya sa ibang school para manligaw sa classmate niya nung high school. Naging okey ang takbo ng sitwasyon namin, naging automatic na sa mga professor ko na pag nawawala ako, sa kanya ako hinahanap. Until one day, tinanong niya ko kung pwede daw more than friends na kami, nalaman kong tumigil na siya sa panliligaw sa girl sa kabilang school.

Pumayag ako, pero hindi ko alam kung tama nga yung ginawa ko. Dumaan ang ilang araw na masaya kaming pareho, we agreed not to have sex yet, because we need to prove kung LUST ba o LOVE ang nararamdaman namin, we agreed to go to church every Wednesday after school for novena, simba every Sunday at every lunch break sa school… Sabi namin pambawi kay Lord.. Lahat ng ginagawa namin naka plano, wala kaming sinabihang friends for fear na we’re both known sa school at baka ma kick-out kami. We prioritized our studies for fear na if ever malaman ng family namin na kami na, hindi pwedeng gawing dahilan na pinabayaan namin ang school namin. Para walang maisumbat. From then on, naging confident ako sa sitwasyon namin, I introduced him sa family as a “friend” and gusto naman siya ng family ko. Ganun din ako sa family niya.

This coming September 12, we will be celebrating our 80th month as a couple. At some point your blog has been and is still an inspiration for the both of us.. nahawa na din siya kakabasa ng blog mo dahil sa akin. Through your blog, from the stories shared by other readers and your advice that comes after, we realized that what we have right now is something that not most PLU have and that we have to take care and appreciate it. Dahil nga never namin na experience magka ex-boyfriend, kung paano makipag eye ball o makipag date sa ibang tao… through your blog we get to learn something, na hindi na dapat umabot sa kailangan naming maranasan yun para ma realize ang importance ng isa’t isa.

Gusto ko lang magpasalamat sa’yo at sa iyong blog. Hindi ko man kayang i-express siya sa paraang karapat-dapat, gusto kong malaman mo na parte ng buhay namin ang blog mo… and we all know that any relationship will never be better without the help of friends, family and the things that inspire and teach you… at isa ka dun.

Thank you.

Siopao & Bunich

Gusto kong pasalamatan ang lahat na nag comment sa sulat naming ito, sa natuwa, sa nagduda, sa nag-alinlangan at sa naniwala na posible at nangyayari. Heto kami. Ngayon, 85 months na kami (7 years and 1 month), hindi man naging madali pero dahil sa inyo at dahil sa pareho kami ng gusto, ang mahalin ang isa't isa, naging mahaba ang taon ng pagsasama. Maraming Salamat.

~ ang D.E. ng buhay ko

A differential equation is a mathematical equation for an unknown function of one or several variables that relates the values of the function itself and its derivatives of various orders. Differential equations play a prominent role in engineering, physics, economics, and other disciplines.

(Nosebleed? Ilagay dito kung ilang cc ng dugo ang iyong nawala pagkatapos basahin ito.)

Feeling ko lahat ng ka-klase ko nung college will agree na ayaw namin sa subject na to. Kung tutuusin mas madali nga siya kesa sa ibang Engineering subjects namin. Pero pag oras na ng subject na 'to, lahat kami parang inaantok (parang kumain lang ng pagkain ng buntis..naaantok). TTh 12:1:30 ang iskeydyul. Di ba, kung kelan lahat excited sa siesta, eto kami at papasok sa giyera. Hahaha! Dati hindi ko maintindihan kung ano ang ginagawa namin sa combination ng letters at numbers... feeling ko naha-harass namin sila. Lipat dito, lipat dun, dagdagan ng letter, babawasan, bibigyan ng ibang value. Pauli-ulit. Kung babae lang ang number, ilang beses na siyang nagahasa ng lapis, papel, ballpen at sangkatutak na mura mula sa nag-pupumilit lagyan ng sagot ang test paper.

Pero hindi yan ang kwento ko. Eh, ano? Oh, 'wag atat eto na... Sino sa inyo ang hindi nakaranas mag "cheat" sa exam nung college? Ah ikaw? (ang linis mo!)... Huwag mong basahin ang blog na 'to, sa halip magsimulang mag novena. Busilak ka kasi!

Simulan na natin:

Maraming formula ang DE (Differential Equation), sa kadahilanang pati ang prof namin ay hindi din memorize ito, pwedeng mag lagay ng formula sa index card, open books, open notebooks,open zipper (joke!), Pero kahit ganun ang privilege na binigay sa'yo, kahit kainin mo ang buong libro, ilaga mo ang index card at inumin ang sabaw nito at kahit i-alay mo ang notebook mo kay St. Jude, pambihira ang exam namin sa DE.... isang malaking Multiple Choice (gusto ko lang ipaalala sa lahat na ang DE ay isang Math subject, at kung bakit multiple choice ito, hindi ko din alam).

Bawat number ng test paper may equation at may tamang sagot sa gilid. Ang mga choices, True, False, Infinite, None. Mas lagot pag ang huli ang sagot mo, kailangan mong ipakita ang solusyon bakit di ka sang-ayon sa naibigay nang sagot sa taas. (At dahil diyan nagsimula na akong tumawag sa Red Cross, pra magpadala ng representative kasi for sure madaming dugo ang mawawala sa akin).

Para ma siguradong papasa sa exam, sangkatutak na paraan ang ginagawa.

Una, ang "Asal Girrafe", yan ang sadyang pag papahaba sa leeg para makita ang papel ng katabi, swertihan lang kung ang papel na tinitingnan ay may matinong sagot. Normally, mga drawing at mura ang maaabutan mong nakasulat pagkatapos mong mag exert ng effort mag asal-girrafe. (Note to self: Huwag kopyahin ang pangalan ng katabi, eto ang sisira sa napipintong tagumpay)

Pangalawa, "BIG Swap", yan ang mabilisang pagpalit ng papel sa katabi, pero para maging successful ang paraang ito, kailangan ng masinsinang pag pili ng "cheating arrangement"...ay sitting arrangement pala. Siguraduhing matalino,mapagbigay at gwapo. (Pwedeng i-ignore ang pinakahuling consideration, hindi yan ang priority pag exam). Paano gagawin ang the "BIG Swap"? Kailangan ng alertong pag-iisip at pagmamatyag. Itaon na ang teacher na bantay ay parang nasa kalagitnaan ng pag ka-antok at pilit na pag-gising. Sa oras na dinuduyan na siya ng antok, ipagpalit ang papel sa katabi, o di kaya mag hulug-hulugan ng test paper sa sahig ng sabay. Hindi magiging successful ang technique na ito, kung nataong ta-tanga-tanga ang katabi. Sa ganyang lagay, magismula ka ng hugutin ang rosaryo sa bag at tawagin ang mga santo... humingi ng milagro!

Pangatlo, "Alay Lakad", bilang mga Engineering Student, kahit ang pinakamatalino sa klase ay may tinatago ding kagaguhan deep inside, mas malaki ang chance niyang hindi mapagbintangan pag nagka hulihan man dahil sa taglay nitong reputasyon.Siya ang pinaka-hulihulihang uusigin. Magsisimula ang "Alay Lakad" sa kanya, ang pinaka matalino sa klase, sa pamamagitan ng kanyang sapatos, siguraduhing hindi nagngangamoy ito, para hindi ma trace ang pinang-gagalingan, ilalagay ang papel na may sagot at unti-unti itong itutulak sa sahig papunta sa kabilang row o column. May limitasyon ang ganitong technique dahil hindi ito pwede sa mga naka-upo sa harapan. Bawat miyembro, ay mag-iisip na ng kanya-kanyang diskarte panu maka yuko at makuha ang nilalaman ng sapatos. Para sa karamihan ang sapatos ang pinaka importanteng bagay sa mundo sa panahon ng exam. Maaring i-claim ang sapatos pagkatapos na ng exam, masyadong risky kung sisikapin pa itong ibalik sa base.

Pang-apat, "Secret Mesage" Mga kakailanganin: Technical Pencil pero walang lead na nakalagay, yellow pad, at 20/20 vision. Magsisimula sa paglagay ng sagot sa malinis na yellow pad gamit ang technical pencil na walang lead, sa ganitong paraan magmamarka lamang ang mga sinulat sa papel, at hindi ito mapagkakamalang may sulat. Pagkatapos, maging feeling "generous" sa pag bigay ng yellow pad sa mga katabi. Dito na papasok ang pagiging "cyclops" ng karamihan, sisikaping itatapat sa liwanang ang papel para makikita ang mga sagot na naka marka sa yellow pa. Ang taong medyo malabo ang paningin, ay pinapayuhan ng bumili ng RUBI blade para maka paglaslas na ito ng pulso. Imposibleng ma decipher ang hidden codes doon.

Pang-lima at pinaka effective. Babala, ito ay magagawa lamang kung (a) may history ng pagkatamad ang prof, (b) tamad ang prof at (c) tamad talga si prof. Malalman mo ito kung naging ugali na ni Prof ang mag "exchange papers" pagkatapos ng quiz/exam para i-check ang papel... kumpletong nakalagay ang "Corrected By:" sa dulo ng papel.

Pag na meet ang above mentioned considerations, ito ang pinaka madaling paraan sa ibang apat na nabanggit na, pero ito din ang pinaka boring na technique. Sa buong oras ng exam,wala kang gagawin kundi ang hintaying kung kelan ito matatapos, bawal sulatan ang test paper maliban sa pangalan. Refer to "Note to self" above. Pag oras na ng "exchange papers with your seatmate" ang bawat tamang sagot na binigay ay maaring isulat din ng kaklase sa blangko mong papel. S.O.P. na hindi ito gagawing perfect ang score para maiwasan ang anumang pagdududa mula sa prof. Mainam rin na magaya ang penmanship ng katabi para magmukhang authentic. Tandaan, bawal ito sa "exchange paper counter clockwise," ito ay isang malaking sagabal sa isang pangarap.

Kagaya ng mga sinasabi sa gamot, ang mga nabanggit ay hindi applicable sa lahat, sa halip pwede lamang kumuha ng isa o dalawang technique at sikaping ma gawa ito ng tama. Di ba nga Math is an exact science? Dapat sakto ang pagka-execute. Kailangan ng matinding praktis. Dry Run ang kailangan, gaya ng sa exam!

Photo Source here.