A light wind swept over the corn, and all nature laughed in the sunshine. --- Anne Bront
Kahapon. Tulog si siopao (as usual). "The Buzz" ang nasa T.V. Nangangamoy inihaw na mais. Mabango. Hindi ako nakatiis bumaba ako. Bumili ng 2. Mainit. Mabango. Mukhang masarap, kagaya ng nagbebenta. Masarap. Pero ang mukha, mais. Hahaha!"Gusto mo ng mais?"
Hindi pa fully gising si siopao, pero tumatango na. Iniabot ang kalahati. Umupo sa kama at kinain. Kinuha ko ang iba sa sala. Umupo sa tabi niya.
"Masarap ba? Mabuti nga hindi matigas at matamis."
Deadma.
"Wala bang 'thank you' diyan?"
Deadma.
"Gusto mo pa?"
Deadma.
Walk out sabay sara ng pinto. Malakas. Drama.
At dahil hindi siya sumunod,at feeling ko walang balak sundan ako. Wa epek ang walk-out. Parang bumili lang ako ng ice candy pero hindi naman matigas. Walang kwenta. Fail. Sa EDSA 2 lang ata effective ang walk out. (Happy EDSA People Power 1 Anniversary pala sa lahat!)
Bumalik ako ng kwarto. Ngata pa din siya ng ngata na parang daga. Eto ang bago, hindi pa din niya ako pinapansin.
"Hello, ako ang bumili niyan? Sana alam mo sa mundo mo na nag i-exist ako."
"Halika nga dito?"
"Wow, nagka boses ka na! Bat di mo ko pinapansin kanina"
"OA mo, may walk out ka pa diyan nalalaman"
"Hindi mo ko pinapansin e!"
"Eh,masarap yung mais"
"Pansin ko nga!"
"@#%&zs %^^!~*(_$%#" yan ang sumunod na sinabi, hindi ko naintindihan dahil puno ang bibig ng mais. Ngata pa din ng ngata.
Sumenyas na lang na ma-higa ako sa tabi niya habang kumakain ng mais. At binalot ng katahimikan ang bahay. Naging maingay ang bawat nguya. Naniningkit na naman ang mata niya sa tuwa.
Na-realize ko. (yes, may realization!)
Mais ang bago kong karibal. Simula sa araw na 'to ban ang mais sa bahay.
Goodbye.
Photo Source
