~ sweet revenge

Revenge is sweet and fattening.

Kaninang umaga, may kung anong hangin ang pumasok kay siopao para bigla niya akong gisingin, sabay daw kami. Idadaan niya ko sa office tapos makikipag meet siya sa mga dati niyang ka opisina. Ano na? Makikipag-kita ng 5 ng umaga? Breakfast meeting?

The entire trip, hindi ako pinapansin. Para lang akong plastik na aso na umuuga-uga ang leeg na nakalagay sa harap ng driver ng taxi. O di kaya yung kuting ng mga intsik na walang ginawa buong maghapon kundi kumaway.

Nainis ako. Nung pababa na, biglang nag-smile at nag goodbye. Adik. Inirapan ko nga. Walang lingon-lingon. Talo si Amor Powers kung mag galit-galitan.

Bilang ganti, hindi ako tinext buong araw. Siyempre nainis ako lalo. Mabuti pa ang SMART nag-text sa akin tungkol sa kung magkano ang charge pag nag upload ng picture sa facebook. Buti pa ang Q, nagtetext sa akin ng mga happening sa weekend, na until now hindi ko malaman kung sino ang nagbigay ng number ko dun. E hindi ko nga mahanap ang lugar na yan sa mapa. Buti pa si Aling Lucing, na kahit na mis-sent lang siya at inakalang ako ang kumare niya, ay nakuhang yayain akong mag mahjong. Buti pa si Vice Ganda laging may nagte-text. Pero si siopao hindi nagparamdam. Walang text. Kahit sut-sut, wala.

Nangangamoy away ah. (Drum roll!)

Bago ako umuwi galing work, dumaan muna akong Pancake House para bumili ng pasta.

"Take out po ba?"

"To Go"

"Ay sir, dun po yan sa kabilang street."

"Ang alin?"

"Ang ToGo"

Naningkit ang mga mata ko na parang si Maricel Soriano, at gusto ko siyang talakan ng mga 145 words a minute na walang hingahan. Pero dahil naniniwala ako sa goodness, pinalampas ko na si Ate. Walang gamot sa pagiging tanga, kundi pagkukusa.

Pag-uwi ko ng bahay, tulog ang mokong. Nakadapa at walang damit. Sh*t, baka rape ang kahahantungan nito. Joke! (First day ko ngayon, bawal... di ba girls? LOL)

"Wi, gising na?" mala Jacklyn Jose, malumanay tone.

Ungol.

"Sige na gising na?" in a very Angelu de Leon pa tweetums na boses. (T.G.I.S. Days)

Ungol lang na may halong pagkatamad ang ginanti.

"Sige na, gising na. May pasta akong dala..."

Parang nagkasunog bigla sa kapitbahay at gising na gising na agad ang diwa niya.

"Ano to? Bat nagdala ka ng pasta?"

"Pakonsensiya"

"Huh?"

"Dahil nainis ako sa'yo kaninang umaga, at dahil hindi ka nag text buong araw, bubusugin ko ang konsensiya mo"

"Ang galing mo talaga"

"Killing people with kindness, is the best revenge! Kung tatalakan kita, baka ako pa ang magmukhang balahura."

"May point ka diyan... mula ngayon aawayin na kita para may 'revenge' kang laging dala."

"Utot mo!"

Ang sumunod na eksena ay ang pag sentensya sa pasta. Hindi na nagsalita. Sa bilis na naubos ang pasta, I doubt kung nakonsensiya.

Di bale na. Nakita ko namang tuwang-tuwa siya. Solve na.

Photo Source here.

~ meron din ako niyan, promise!

I never thought it was worth it, you know waiting for your love, and then I felt your kiss, I could wait forever for this

hindi pa man kita lubos na kilala, pero base sa nababasa ko, alam ko na hindi iba ang nararamdaman mo sa minsang naramdaman ko.

LUNGKOT.

magka-iba lang siguro sa kung bakit at saan nanggagaling ang lungkot. magka-iba man ang rason, pero pareho parin ang nararamdaman.

LUNGKOT.

pero gusto kong isipin mo, na hindi ako kailanman kailangan kainggitan. kagaya mo lang din ako. naghanap ng kaligayahang kagaya ng ninanais mo. pero siguro, kung alam mo ang kuwento ng pagkatao ko, maiisip mo na ang lungkot na nararamdaman mo ngayon ay wala sa lungkot na dinanas ko dati.

naisip ko. siguro binigay si siopao sa akin at minahal ako ng totoo at lubos dahil kailanman hindi ako nakaranans ng pagmamahal mula sa mga taong inaasahan kong magbibigay sa akin nito: MAGULANG. PAMILYA. KAIBIGAN.

lumaki akong hindi ko nakuha ang klase ng pagmamahal na alam ko meron ka mula sa iyong pamilya. ang suporta ng iyong mga magulang sa kung ano ka at ang sayang hatid ng mga kapatid at kamag-anak na matatakbuhan --- WALA AKO.

wala akong mga kaibigan mula nung ako'y nagsimulang magka-isip. tinago ko sa sarili ko ang lahat ng nararamdaman ko, Diyos ang lagi kong kausap. walang gustong makipag kaibigan sa akin, sa kagustuhan na din ng mga magulang ko. naging mailap ako sa kalaro... sa tao. nagkaroon ako ng matalik na kaibigan, pero tinarantado ako. nagluksa ako sa ginawa niya. nanlumo. muntik ng sumuko. naisip ko, malas ako sa kaibigan. ikumpara sa'yo, ang dami ng mga kaibigang nagmamahal sa'yo --- WALA AKO.

dumating ako sa punto, na parang wala na ring saysay na magpatuloy sa buhay. nagsumbong ako sa Diyos. minsan nag-sumbat. pero sinabi niya sa akin, 'wag akong bumitaw.

MAS MABUTI NG MAPAGOD SA PAGHIHINTAY.... at least, NAGHINTAY.

sa lahat ng dinaanan ko, sa pamilya, sa kapwa, sa kaibigan... ang pagdating ni siopao sa buhay ko ay hindi lamang isang bagay na matagal kong hinintay, binigay siya dahil alam ng Diyos, na achieve ko na ang quota ko sa dami ng luhang dapat iluha.

humihingi ako ng paumanhin sa lahat na nagbabasa, kung wala akong ibang bukambibig na banggitin dito sa blog ko kundi kung gaano ako ka saya, ka-swerte sa kung ano mang sitwasyon meron ako at ang relasyon namin ni siopao.

hindi yun para inggitin ang sino man (alam ko maraming naiinis), o palungkutin ang sino man.

gusto ko lang ibahagi sa lahat na bawal mawalan ng pag-asa. na andito kami bilang patunay na pwede at merong may nakalaan para sa lahat. may pag-ibig na malaking pwedeng paghatian ng bawat isa.

hindi man gaya ng sa amin ni siopao ang klase ng pag-ibig na makukuha niyo, pero sure ako may pag-ibig na nakalaan sa inyo, sa paraang Diyos lang ang may-alam.

hindi man patas ang oras, pero patas tayo pagdating sa pag-ibig. hindi ako ma suwerte...

NAUNA LANG.

Photo Source here.

~ totoong may nag text

(Click image to enlarge)

Saturday. Naging ugali ko na ang mag log-in sa facebook, sa blog, at sa twitter para i-check at mag reply sa mga nag-comment overnight.

Kaka log-in ko pa lang sa fb ng may apat agad na sunod-sunod na nakipag chat, lahat sila ay hindi ko personal na kakilala, puro mga nakaka-sagutan ko lang sa mga comment.

Una: "Okay ka lang ba?"

Pangalawa: "Ano ba yung tinext mo kagabi?"

Pangatlo: "Totoo bayung text mo"

Pang-apat:"Manloloko!"

Sa lahat ng message, maliban sa hindi ko naiintindihan kung bakit ganun ang mga sinabi nila, hindi ko din matanggap ang sabihin akong manloloko.

Kahit saang networking site, hindi ko kailanman tinago ang aking mukha, pagkatao, o panglan dahil naniniwala akong wala akong dapat ikahiya o itago sa aking pagkatao. Kahit hindi ako out sa family ko, ni minsan hindi sumagi sa isip ko ang magpanggap o manlinlang ng kapwa.

"Bakit?" Sagot ko sa apat na parang hinihintay talaga ako mag online. Parang fans na nag-aabang sa mall show.

Nagreply ang lahat na parang may kodigong pinagkunan ng sagot. Pareho ang nilalaman, iba-iba nga lang ang pagka-kuwento.

May nag text daw sa kanila ng gabing yun, nagpakilalang ako at nanghihingi ng pera kapalit ay SEX. (prangkahan na, naiinis ako e!)

Sabi sa text:

Hi, Si _____ po to, yung friend mo sa facebook.

Check mo na lang picture ko sa facebook.

1000 pesos lang kapalit SEX tayo, kahit ano gagawin ko!

Namutla ako sa sinabi nila. Dalawang bagay lang ang pumasok sa isip ko:

1. Since hindi ko sila ka-close masyado, gusto kong i-convince sila na hindi ko gawain ang mga ganyang bagay, at ni minsan hindi ko inisip na gawing kalakal ang pakikipag SEX. Na hindi ako ang nag text sa kanila at ginamit lang ang facebook ko at ang inosente kong mukha para pagka-perahan sila.

2. Sino kayang hinayupak ang gumawa nun at sa dinami-dami ng member sa facebook, ako pa ang napili niya. Ano kaya ang ginamit niya? Tambiolo ba o electronic raffle? At paano ko magawang mahuli ang litsugas na yun at magawang balatan ang talampakan at palakarin sa mainit na Aspalto papuntang Baclaran. Isa lang ang sure ako, isa lang din sa mga friends ko sa fb.

Na convince ko ang tatlo, hindi kasi pumatol sa malisyosong text kaya hindi mahirap paliwanagan. Nasabi ko tuloy na imposibleng i-text ko sila kasi SMART ang number ko at puro GLOBE sila. (Ako na lang yata ang natitirang SMART subscriber sa buong mundo) Kitams, pati ang nanloloko sa kanila GLOBE din. Hayup!

Nahirapan ako sa pang-apat mag convince, nagpadala kasi si Bakla ng 1000 thru Western Union, na convince kasi daw siya na magpadala kasi kahit pamasahe daw wala ang manloloko. Sabi niya, based daw sa picture ko sa facebook ay mapagkaka-tiwalaan naman daw ako. (May isa pa siyang sinabi bakit napapayag siya, hindi ko na sasabihin, mabigat magbuhat ng bangko. Nakaka-pilay!)

"Ang mukha ko sa facebook mapagkakatiwalaan talaga yan, pero ang nag text sa'yo kagabi...HINDI!"

Buti na lang may common friend kami na classmate ko nung college at online sa araw na yun. Sinabi ko sa kanya na tanungin ito para mapatunayan kong hindi ako naglalako ng karne thru text. Buti na lang naniwala, pero ang araw ko nasira.

Dali-dali akong nag post sa FB, para bigyan babala ang mga fans.. ay mali, friends pala. Nakahakot siya ng record breaking comments at marami din ang nag nag-confirm na nakatanggap ng parehong text message.

Naisip ko, account ko lang ang pwede kong kontrolin hindi ang pag-iisip ng ibang tao na pwedeng gamitin ang mga picture ko at ang pagkatao ko para maka panloko ng kapwa.

Siguro, oras na din para mawala ako sa cyberspace. Babalik na lang ako sa "Airmail"