Kwentong Jeddah

April 20, 2010, ang pinaka mahabang araw para sa akin. Umalis ako ng Manila ng 7am, after 19 hours nasa Jeddah na ko at 4 pa lang ng hapon. Hindi pa kasama ang stop over sa Brunei, na ang airport ay parang munggo lang sa liit. Kasabayan ko ang mga Pinay na pupunta din ng Jeddah bilang DH.

Alam kong nasa Jeddah na ko ng nagsimula ng isakay ang mga babae, hiwalay sa mga lalaki. Dis is it na! Antagal ng proseso sa immigration, parang pumipila sa Wowowee ang feeling, kumpleto sa finger scan, picture at validation ng Visa.

Sinundo ako ng Arabong driver at ng company car. Arabo ang driver pero "Turkey" ang pangalan. Stress! Ambilis mag patakbo, inaabot kami ng 160. Dito ata ako mamamatay sa Jeddah. Mabilis talaga mag patakbo ang mga Arabo, parang nanunuod ka lang ng Formula 1 sa kalsada. Dala na din siguro sa affordable ang mga sasakyan ditto, kaya deadma sa gas-gas ng kotse. Kadalasan nga pag luma na ang kotse, iniiwan na alng sa gilid ng daanan. Kung sa Pilipinas yun, pwede pang ibenta. Bawal din ditto ang hindi maruong tumawid, hindi din kasi uso ang busina. Hahaha!

Kung ang PBB may Apartment at Villa (Oo, updated ako sa TV, dahil sa TFC), meron din kaming Barracks at Villa.

Barracks: Tirahan ng mga laborer. Bawat kwarto may 4 na double deck, kumpleto sa unan, kumot at comforter. Naka carpet at may aircon. Bawat isa may kanya-kanyang set ng pinggan, bowl, kutsara, tinidora t baso. May cook na galling Pinas, kaya hindi mo ma mimiss ang sinigang, pochero, adobo, tinola at paksiw. Yun nga lang walang porck chop. Puro manok, isda o beef lang.

Vill: Dito nakatira ang mga Engineer, Auditor, Purchasing officer at mga Accountant. Dito, tig-iisa kami ng kwarto, yun nga lang kanya-kanyang luto. Compared sa Barracks, isang kembot lang mula sa office ang Villa. Dahil daw madalas kaming mag overtime kaya dapat sa kabilang bakod lang ang bahay naming. Mautak din!

Sa office, majority ng Engineer ay Pinoy. Mga Syrian ang Auditor, Accountant at purchasing officer. Arabo naman ang mga secretarya, assistant, driver at taga timpla ng kape. Pero lahat marunong magsalita ng Ingles. (Syrian an gamy-ari ng companya)

Pag Thursday, half day sa office, Friday ang off dahil sa Friday nagsasamba ang mga Muslim. 5 beses sa isang araw kung magdasal ang mga Muslim.

Pag Friday, isa lang ang puntahan ng mga Pinoy dito, ang AL BALAD. Para siyang Greenhills na may tiangge at may mall din na sosyalin. Nakaka-aliw ang mga arabong nagtitinda dun, marunong sila mag tagalong. Tawag nila sa mga Pinoy ay "PARE", pag tinatawaran mo ang paninda nila,tatawagin ka nilang "KURIPOT." Mero nga sumisigaw dun ng "Baclaran! Quiapo! Divisoria!" Naisip ko tuloy, buti pa ditto sa Jeddah nasa iisang lugar lang ang Baclaran, Quiapo at Divisoria. Hahaha! May Jollibee, Krispy Kreme, Sbarro, Pizza Hut at kung anu-ano pang nasa Pinas din.

Dahil bawal ngang kausapin ang mga babae dito ng mga lalaki. Normal ng tanawin ang parehong lalaking magka hawak ang kamay. Walang dudang maraming bading na PInoy ang gusting pumunta dito. Typical din sa mga Pinoy nabading dito ang pumorma, dahil sa semi-open city ito,madali mong mapapansin ang pinoy. Mula sa skinny jeans hanggang sa maayos na buhok.

Sabi nga nila, mahirap maging dayuhan sa ibang bayan. Pero dahil sa araw-araw ay may KABAYAN ka pa ding nakaka salamuha, nasasalubong at nakaka kwentuhan… Hindi na din ganun ka hirap. Sanayan lang!